Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Τελευταίος σταθμός το χώμα















Αυτόχειρες.
Λευκά, σταρένια,
κίτρινα, μαύρα,
κορμιά.
Νέα, γέρικα,
αδύνατα, χοντρά,
γυμνά, ντυμένα,
μυώδες, χαλαρά,
κορμιά.
Ψηλά, κοντά,
όμορφα, άσχημα,
καμμένα από τον ήλιο,
λευκά σαν γάλα,
ένα μόνο του,
πολλά μαζί,
θλιμμένα, χαρούμενα,
κακοποιημένα, χαϊδεμένα.
Κορμιά.
Αυτόχειρες.
Δάχτυλα.
Πατούσες.
Αστράγαλοι.
Γόνατα.
Μάτια.
Μηροί.
Γεννητικά όργανα.
Στέρνα.
Ώμοι.
Αγκώνες.
Σπλάχνα.
Γλώσσες.
Καρποί.
Λαιμοί.
Γνάθοι.
Μέτωπα.
Γεννητικά όργανα ενωμένα.
Κορμιά που
γίνονται ένα.
Κορμιά
λιωμένα στην άσφαλτο.
Κορμιά με
μεταμοσχευμένα όργανα.
Κορμιά
με όγκους.
Κορμιά
θαμμένα στο χώμα.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Σε λίγα λεπτά,
χάνονται όλα.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.
Νεκρά κορμιά,
μέσα σε ξύλινα κουτιά
ντυμένα με λευκό σατέν.
Τελευταίος σταθμός,
το χώμα.
Σκοτάδι.
Ο ήχος του χώματος
πάνω στο φέρετρο.




Απογραφή Πληθυσμού



















Η ιστορία έγραψε:
26.000.000 νεκροί
του Ολοκαυτώματος.
3.595.000 νεκροί
στο Βιετνάμ.
25.000 νεκροί του
Ελληνικού Εμφυλίου.
Έτος 1930-1960.
Ρεκόρ θυμάτων.
Νεότερη ιστορία:
Ο πόλεμος συνεχίζεται.
Θύματα - Ανυπολόγιστα.
Αίτια - Λιγότερο εμφανή.
Διάρκεια - Άγνωστη.
7.000 νεκροί
στη Μεσόγειο.
470.000 νεκροί
στη Συρία.
9.000 νεκροί
στη Τουρκία.
84 νεκροί
στη Γαλλία.
100 ψυχικά ασθενείς
στην Αφρική.
12 νεκροί
στη Γερμανία.
Έτος 2016.
Μεσόγειος - Νεκροί λόγω πολέμου.
Συρία - Νεκροί λόγω πολέμου.
Τουρκία - Νεκροί λόγω πολέμου.
Γαλλία - Νεκροί λόγω πολέμου.
Αφρική - Νεκροί λόγω πολέμου.
Γερμανία - Νεκροί λόγω πολέμου.
Αιματοβαμμένε κόσμε
πουθενά δεν ησυχάζεις.
Δισεκατομμύρια θάνατοι.
Μαζική παγκόσμια αυτοκτονία.
Στις ταράτσες κάθε κτιρίου,
βρέθηκαν απλωμένα,
εντόσθια, καρδιές, πνεύμονες,
γεννητικά όργανα, μάτια.
όλοι οι δρόμοι είναι
βαμμένοι με αίμα.
Ούτε ένας επιζών.
Αίτια - Φτώχεια, καταστροφές, βία, ρατσισμός, πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος.
Μη βιώσιμη πραγματικότητα.
Πληθυσμός γης - Μηδέν.
Έτος - Μέλλον.


Ημερολόγιο

















Μου άφησες το χέρι
και πριν προλάβω να
σου φωνάξω,
είχες ήδη εξαφανιστεί.
Τίποτε δεν είναι ίδιο
χωρίς εσένα.
Μακάρι να υπήρχες
κάπου,
να μπορώ να σου μιλήσω.
Νεκρός
δίχως μνήμα.
Μου λείπει τόσο
η φωνή σου,
η μυρωδιά σου,
τα μάτια σου.
Μου φωνάζεις;
Μήπως δεν σε ακούω;
Άφησες και εκείνη
μόνη.
Σε αγαπούσε τόσο.
Κοιτάζω τα μάτια της
και ξέρω,
δεν θα τα ξαναδώ
τόσο λαμπερά
όπως όταν ήσουν εκεί,
δίπλα της.
Κοιτάζω τις μέρες
να περνάνε
πίσω από το
παράθυρο μου.
Πως αλλάζουν οι εποχές.
Πόσοι τα κατάφεραν
και σήμερα;
Πόσοι πέθαναν;
Πόσοι έχασαν κάποιον;
Πόσοι έγιναν ευτυχισμένοι;
Αισθάνομαι
τη ψυχή μου
να φεύγει λίγο, λίγο.
Μακάρι να μπορούσα
να πάρω το πόνο
όλων αυτών εκεί έξω.
Μακάρι να μπορούσα
να σε βρω.
Μακάρι να μπορούσα
να ξαναδώ τη
λάμψη στα μάτια της.
Μακάρι να μπορούσα
να πάρω τη μοναξιά
και τη πίκρα της.
Μακάρι να μπορούσα
να κάνω το κόσμο
καλύτερο,
ομορφότερο,
ελεύθερο.
Μακάρι η αγάπη
να άντεχε στο χρόνο.
Μακάρι να έκλεινα
τα μάτια μου
και να κοιμόμουν
όπως όταν ήμουν παιδί.
Μακάρι να έμενα
πάντα παιδί.
Μακάρι να μπορούσα
να φύγω.
Μακάρι να έβρισκα
εκείνη τη στιγμή
ευτυχίας
και να την πάγωνα
στο χρόνο.
Μακάρι η καρδιά μου
να χτυπούσε
όπως κάποτε.
Μακάρι τα πόδια μου
να τρέχανε
όπως κάποτε.
Και τα μάτια μου
να βλέπανε
όπως κάποτε.
Μακάρι να μου κρατούσες
πάλι το χέρι,
να μου σκούπιζες
τα μάτια
και να μου έδειχνες
"Να ο δρόμος σου, περπάτησε και μη φοβάσαι."
Μακάρι να έκλεινα
τα μάτια μου
και όταν τα άνοιγα
να βρισκόμουν βρέφος
στη ζεστή της αγκαλιά.
Μακάρι να μπορούσα
να σβήσω
όλο το σκοτάδι.