Μαύρες σκιές

Τα σώματα ριγούν,
οι φωνές βουλιάζουν στον βάλτο
των χυδαίων, μαύρων σκέψεων.
Πρόσωπα άδεια, μόνο μαύρες σκιές.
Γυναίκες δίχως στήθη,
άντρες δίχως στόματα.
Εδώ δεν γεννιούντε παιδιά,
δεν υπάρχει τίποτα
που να θυμίζει το χθές
και να προσμονά το αύριο.
Γυμνοί με λευκά
αποστεωμένα κορμιά,
αποκρουστικοί.
Πρόσωπα άδεια, μόνο μαύρες σκιές.
Εδώ δεν πεθαίνει κανείς,
δεν ακούγεται τίποτα.
Είναι τα πάντα
σκοτεινά και παγωμένα.

Βενιαμίν

Γεννήθηκα πρόωρα,

αλλά αυτό ποτέ κανείς δεν το έμαθε

και ήτανε όλοι εκεί.

Όλοι περίμεναν τα μεγάλα πράγματα,

κανείς δεν ξαφνιάστηκε

όταν δεν κατάφερα τίποτα.

Πατάω στο χώμα

και βουλιάζει.

Eίμαι ο Βενιαμίν.

Αυτά τα μεγάλα μου μάτια,

τους υποσχέθηκαν πολλά,

κανείς δεν έστρεψε το βλέμμα

όταν δεν κατάφερα τίποτα.

Ήταν όλοι εκεί

με χειροκρότησαν,

κανείς δεν με εμπόδισε

να κρύψω το όνειρο

στη ντουλάπα.

Πατάω στο χώμα

και βουλιάζει.

Eίμαι ο Βενιαμίν.

Ήτανε όλοι εκεί
ευτυχισμένοι

στην αποφοίτηση μου,

ήτανε τόσο σημαντικό!
Συγχαρητήρια.

Ήμουνα μόνη,

σε μια αίθουσα νοσοκομείου,

ένα μωρό που δεν γεννήθηκε ποτέ.

Τα μάτια μου καίνε,

έτοιμα να τους κάψουν όλους.

Τα λόγια μου γυαλιά

μου κόβουν τον λαιμό.

Οι γροθιές μου ανοίγουν

τη γη.

Πατάω στο χώμα

και βουλιάζει...

Είμαι ο Βενιαμίν.

Αγαθονίκη.

Το φως του ήλιου

πέφτει στα μαλλιά της,

τα γαλαζοπράσινα μάτια της

σε κοιτάζουν, γεμάτα αγάπη.

Τα κόκκινα χείλη της

σου μιλάνε με την πιο ζεστή φωνή

που έχεις ακούσει ποτέ.

Απλώνει τα απαλά της χέρια

να σε κρατήσει στην αγκαλιά της,

αυτή την αγκαλιά που μέσα της

γεμίζεις ελπίδα και στοργή.

Το γλυπτό κορμί της,

στέκεται στην πόρτα σου

έτοιμο να φύγει..

Τρέμεις, τρέμεις 

που την βλέπεις να φεύγει.

Μια τέτοια μορφή

πρέπει να μείνει αιώνια μαζί σου.

Τρέχει με ταχύτητα

που κανείς, ποτέ και πουθενά

δεν μπορεί να την πιάσει.

Δεν μπορεί να μείνει για πολύ...

Το κορμί της έχει φιλοξενήσει

πολλά κορμιά, όλοι παροδικοί.

Κανείς δεν άγγιξε την ψυχή της,

μια ψυχή κατασπαραγμένη από

τα σκυλιά της μοίρα της.

Είναι η Θέτις που αγέρωχη και όμορφη

μόνη της σώζεται και σώζει.

Είναι η Μνημοσύνη, μητέρα των ωραίων,

των ικανών, των σπουδαίων.

Είναι η Αγάπη, μητέρα των αρετών.

Είναι όλα όσα θα ήθελες...