Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Εκείνη


























Κοιτάζω το αύριο κρυμμένη πίσω
από τις δαντελένιες κουρτίνες της.
Κάθε όνειρο μοιάζει ενοχικό
και εξωπραγματικό.
Αρρώστησα με τις ξινισμένες μούρες,
τους ρόλους, τις απαιτήσεις, τους ψυχαναγκασμούς,
το βάρος των άλλων πάνω μου,
το στήσιμο στον τοίχο για την καθημερινή αναφορά.
Η γαμημένη αυτή εξαρτώμενη σχέση,
που φτύνει το φαΐ στο στόμα σου...
Άμεση ανάγκη
για να κοπούν τα δεσμά...
Άμεση απομάκρυνση
από την λαιμητόμο...
από την ηλεκτρική καρέκλα...
από την κρεμάλα...
Αιώνια αγάπη για αυτά
τα λευκά της χέρια...

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Επανάληψη





















Μάτια πεσμένα στο πάτωμα,
χέρια μουδιασμένα,
αισθήματα ξερασμένα στη τουαλέτα,
στον αφαλό σου κρέμεται ένας τεράστιος ομφάλιος λώρος
ένα μωρό που "μεγαλώνει"
έξω από το σώμα.
Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;
Καμία ανάμνηση...
Εικόνα σε επανάληψη,
που κάθε πρωί είναι καινούργια.
Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;
Ένα γυμνό σώμα ξαπλωμένο
λίγα μέτρα μακρυά σου
πηγαίνεις προς τα εκεί...
όλα σβήνουν...
Και πάλι η ίδια εικόνα...
Πόσο καιρό συμβαίνει αυτό;