Σας τρέχουν τα σάλια,
η καρδιά σας εκτροχιάζεται,
το μυαλό σας ηδονίζεται,
χαμογελάτε διαβολικά
μόνο στην ιδέα να φτύσετε
το δηλητήριο σας.
Να δαγκώσετε
στο σημείο που πονάει
πιο πολύ,
να δείτε το αίμα
να τρέχει και όλα
να βάφονται κόκκινα.
Να πιείτε
τα δάκρυα,
να ρουφήξτε όλη την
ευτυχία,
να σκίσετε
με τα κοφτερά σας δόντια
την λευκή σάρκα,
αυτή που αν τύχει
και σταθεί μπροστά σας
όμορφη και ευτυχισμένη
περιμένετε μέρα με την
μέρα
πότε θα την ξεσκίσετε.
Είναι τόσο εύκολο
να σκορπίζεις κακία
και να μοιράζεις πόνο...
Απαίδευτοι,
μνησίκακοι,
άμοιροι,
μίζεροι,
άχρωμοι,
δειλοί,
ψεύτες,
που ζείτε σαν τα φίδια.
Τι με κοιτάτε;
σε εσάς μιλάω,
πάρτε τα μάτια σας από πάνω μου.
Όσο και να δαγκώνετε
εγώ θα γεννάω καινούργια
κύτταρα...
